خوش بحال ورزش کاران!!

- اگر تصور می کنید منظورم این است که بروید و مثل "حسین رضازاده" المپیکی بشید و بعد جایزه اش این باشد که با خانواده به حج مشرف شوید
- و یا اگر تصور می کنید مقصودم از ورزشکار بودن این است که بطور حرفه ای ورزش کنید و یا در یک رشته تخصص داشته باشید و ... ! خیر اینگونه نیست.
بلکه این خوش بحالی ای! که عرض کردم مقصودم ورزشی است که در ان حداقلی از ورزیدگی جسم وجودداشته باشد که خب هرکدام مان بایستی احراز کنیم.
باید انقدر قوت جسمی داشته باشیم که برای روزی چند بار بتوانیم مسیر چند صد متر و یا حداکثریکی 2کیلومتر بین هتل تا حرم را با ورزیدگی و نشاط کافی طی نماییم.
اخر در حرمین شریفین که هستیم غیر از دعا و تلاوت قران و نماز و امثالهم چه کار دیگری است که شایسته ی انجام است؟
از سویی نمی توان از حداقل های نیاز روزانه نظیر خواب و خوراک کافی نیز چشم پوشید.لذاست که بایست مستمرا بین حرم و محل سکونت(هتل )رفت و امد داشت .همیشه هم که سرویس رفت و امد فراهم نیست همچنانکه همیشه نیز خیابانها خلوت نیست.
حال چه باید کرد؟
خیلی ساده است! و ان هم اینکه اگر کارمان ورزش نیست لا اقل از ان دور نباشیم و در حد ضروری به ان بپردازیم. حال هرچه بیشتر بهتر .
به اینصورت است که خواهیم توانست هم مسیر های به سمت حرم را به راحتی بپیماییم و هم از حضور مستمر و طولانی مدت در مکان عبادت خسته نشویم. مقاومت بدن در مقابل سرما و گرما و یا بیماریهای احتمالی (هرچند احتمال ان بسیار کم است) نیز از این جمله است.

یا علی